உணர்ச்சிகள் அதிகமாக இயங்கும்போது, குழந்தைகள் பெரும்பாலும் தங்கள் மூளையின் பகுத்தறிவு பகுதியை அணுக முடியாது.
விரிவுரைகளை விட அதிகமாக உதவுவது “கண்ணாடி பேச்சு”. இதன் பொருள் அவர்களின் உடல் மொழி, தொனி மற்றும் உணர்வுகளை அமைதியான பச்சாத்தாபத்துடன் பிரதிபலிக்கிறது. உதாரணமாக, ஒரு குழந்தை கைமுட்டிகளையும் கூச்சல்களையும் பிடுங்கினால், அமைதியான குரலில் பதிலளித்தால், “அந்த கைமுட்டிகள் மிகவும் இறுக்கமாகத் தெரிகின்றன… இப்போது ஏதோ மிகவும் நியாயமற்றதாக உணர்கிறதா?” கேலி செய்யப்படாமல், குழந்தைக்கு பிரதிபலிக்க உதவுகிறது.
இந்த நுட்பம் விளையாட்டு சிகிச்சை மற்றும் உணர்ச்சி ரீதியான அணுகல் உத்திகளிலிருந்து வருகிறது, மேலும் இது நம்பிக்கையை வளர்க்க உதவுகிறது. ஒரு குழந்தை உண்மையிலேயே புரிந்து கொள்ளப்படும்போது, கோபம் பெரும்பாலும் உரையாடலில் உருகும்.
