பெற்றோருக்குரியது வாழ்க்கையில் மிகவும் சவாலான, ஆனால் பலனளிக்கும் பாத்திரங்களில் ஒன்றாகும். இருப்பினும், இது ஒரு நேரியல் பாத்திரம் அல்ல, ஒரு அளவு எல்லாவற்றிற்கும் பொருந்தாது. ஒரு பெற்றோருக்கு என்ன வேலை செய்கிறது என்பது வேறு யாருக்கும் வேலை செய்யாது. பொருட்படுத்தாமல், ஒவ்வொரு பெற்றோரும் தனது குழந்தைக்கு சிறந்ததை விரும்புகிறார்கள், இருப்பினும் அவர்களின் நுட்பங்கள் மாறுபடலாம். பல ஆண்டுகளாக, பல “ஆரோக்கியமான” பெற்றோருக்குரிய யோசனைகள் உள்ளன, இருப்பினும் அவை அனைத்தும் இனி குழந்தைகளுடன் வேலை செய்யாது. ஒரு காலத்தில் பரவலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட ஆனால் வேலை செய்யாத சில பெற்றோருக்குரிய நுட்பங்கள் இங்கே உள்ளன – அதற்கு பதிலாக நவீன பெற்றோர் என்ன செய்ய முடியும்.
மொத்த கீழ்ப்படிதல்எங்கள் வளர்ந்து வரும் ஆண்டுகளில், பெற்றோர்கள் பெரும்பாலும் “நான் சொன்னதால்” என்ற சொற்றொடரை வாதங்களை முடிவுக்குக் கொண்டுவந்தனர், குழந்தைகளுடன் கலந்துரையாட இடமில்லை. இந்த அணுகுமுறை அதிகாரத்தை நம்பியிருந்தது (அது மட்டுமே), மேலும் குழந்தைகள் கேள்வியில்லாமல் விதிகளைப் பின்பற்றுவார்கள் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.இனி ஏன் வேலை செய்யாது:இன்றைய குழந்தைகள் விமர்சன சிந்தனை மற்றும் திறந்த தகவல்தொடர்புகளை மதிப்பிடும் உலகில் வளர்கிறார்கள். மரியாதையையும் அதிகாரத்தையும் கோருவது, விளக்கமின்றி, மனக்கசப்பு, குழப்பம் மற்றும் மோசமான முடிவெடுக்கும் திறன்களுக்கு வழிவகுக்கும். சுய ஒழுக்கம் மற்றும் பொறுப்பைக் கற்றுக்கொள்ள விதிமுறைகளின் பின்னணியில் உள்ள காரணங்களை குழந்தைகள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அப்போதுதான் அவர்கள் அவர்களைப் பின்பற்ற முடியும்.அதற்கு பதிலாக என்ன செய்ய வேண்டும்கட்டளைகளை வழங்குவதற்கு பதிலாக, ஒரு விதி ஏன் இருக்கிறது என்பதை விளக்குங்கள். எடுத்துக்காட்டாக, “முதலில் உங்கள் வீட்டுப்பாடத்தை ஏன் முடிக்கிறீர்கள், பின்னர் வெளியே சென்று புதிய காற்றில் விளையாடுகிறீர்களா?” இது குழந்தைகளை விமர்சன ரீதியாக சிந்திக்க ஊக்குவிக்கிறது, ஏனெனில் இது பந்தை தங்கள் நீதிமன்றத்தில் வைக்கிறது, இது அவர்களை மதிக்க வைக்கிறது.கண்டிப்பான “கேள்விகள் எதுவும் கேட்கப்படவில்லை” தண்டனைகள்கடந்த காலங்களில், கத்துதல் போன்ற கடுமையான தண்டனைகள், அல்லது விளக்கமின்றி நேர-அவுட்கள் பொதுவாக நடத்தையை சரிசெய்ய பயன்படுத்தப்பட்டன. குழந்தைகளுடன் புரிந்துகொண்டு பேசுவதை விட, உடனடி திருத்தம் மீது கவனம் செலுத்தப்பட்டது.இனி ஏன் வேலை செய்யாது:கடுமையான தண்டனைகள் குழந்தையின் உணர்ச்சி ஆரோக்கியத்திற்கு தீங்கு விளைவிக்கும், நம்பிக்கையை சேதப்படுத்தும், கவலை அல்லது ஆக்கிரமிப்பை அதிகரிக்கும் என்று ஆராய்ச்சி காட்டுகிறது. நடத்தை பற்றி விவாதிக்காமல் தண்டித்தல், வாழ்க்கையில் சிறந்த தேர்வுகளை எவ்வாறு செய்வது என்று குழந்தைகளுக்கு கற்பிப்பதற்கான வாய்ப்பை வழங்காது, மேலும் அவர்களுக்கு ஒரு பாடம் கற்பிக்கத் தவறிவிட்டது (இது ஒரு தண்டனையின் முழு புள்ளியாகும்)அதற்கு பதிலாக என்ன செய்ய வேண்டும்அமைதியான உரையாடல்களுடன் இணைந்து மென்மையான ஆனால் உறுதியான ஒழுக்கத்தைப் பயன்படுத்துங்கள். தண்டனைக்கு பதிலாக, ஒரு நடத்தை ஏன் தவறு, அந்த நேரத்தில் வேறு என்ன செய்ய முடியும் என்பதைப் பற்றி பேசுங்கள். “நீங்கள் செய்தது தவறு, இதை நீங்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்” என்று சொல்லுங்கள். இது குழந்தைகளுக்கு பச்சாத்தாபம், சுய கட்டுப்பாடு மற்றும் சிக்கல் தீர்க்கும் திறன்களை வளர்க்க உதவுகிறது.குழந்தைகளை அதிகமாக திட்டமிடுதல்நடவடிக்கைகள், விளையாட்டு, பயிற்சி மற்றும் நிலையான மேற்பார்வை (ஹெலிகாப்டர் பெற்றோருக்குரியது) ஆகியவற்றில் குழந்தைகளை பிஸியாக வைத்திருப்பது நீண்ட காலமாக வெற்றியை உறுதி செய்வதற்கான சிறந்த வழியாகும் என்று பல பெற்றோர்கள் நம்புகிறார்கள். இது பெரும்பாலும் இன்றைய வேகமான உலகத்திலிருந்து உருவாகிறது, அங்கு போட்டி கடுமையானது, மற்றும் எந்த பெற்றோர்களும் தங்கள் குழந்தையை விட்டுச்செல்ல விரும்பவில்லை.இனி ஏன் வேலை செய்யாது:அதிகப்படியான திட்டமிடல் மன அழுத்தம், எரித்தல் ஆகியவற்றுக்கு வழிவகுக்கும், மேலும் குழந்தைகளுக்கு “குழந்தைகளாக” இருக்க எந்த வழியும் இல்லை. இது இலவச விளையாட்டையும் கட்டுப்படுத்துகிறது, இது சமூக திறன்கள், கற்பனை மற்றும் உணர்ச்சி ஒழுங்குமுறைக்கு இன்றியமையாதது. அதிகப்படியான பெற்றோர் அல்லது “ஹெலிகாப்டர் பெற்றோருக்குரியது” குழந்தைகள் சுதந்திரம் மற்றும் பின்னடைவைக் கற்றுக்கொள்வதைத் தடுக்கலாம்.
அதற்கு பதிலாக என்ன செய்ய வேண்டும்ஆராயவும், விளையாடவும், ஓய்வெடுக்கவும் குழந்தைகளுக்கு நிறைய இலவச நேரத்தை அனுமதிக்கவும். அவர்களுக்கு வயதுக்கு ஏற்ற பொறுப்புகள் மற்றும் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்க இடத்தை அவர்களுக்கு வழங்கவும். இது நம்பிக்கையை உருவாக்குகிறது மற்றும் சவால்களை எவ்வாறு கையாள்வது என்பதை அவர்களுக்குக் கற்பிக்கிறது.குழந்தைகளின் உணர்ச்சி தேவைகளை புறக்கணித்தல்பழைய பெற்றோருக்குரிய பாணிகள் பெரும்பாலும் கடினத்தன்மையை வலியுறுத்தின, சோகம், பயம் அல்லது கோபம் போன்ற வலுவான உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவதிலிருந்து குழந்தைகளை ஊக்கப்படுத்தின. குழந்தைகளை “கடுமையாக்குவது” மற்றும் அவர்களை “கெடுப்பதை” தவிர்ப்பதே இதன் யோசனை. இதன் காரணமாக, குழந்தைகளுக்கு அவர்களின் கவலைகளுக்கு குரல் கொடுக்க பாதுகாப்பான இடம் இல்லை.இனி ஏன் வேலை செய்யாது:உணர்ச்சிகளை அடக்குவது மன ஆரோக்கியத்திற்கு தீங்கு விளைவிக்கும் மற்றும் குழந்தைகள் உணர்ச்சி நுண்ணறிவை வளர்ப்பதைத் தடுக்கும். தங்கள் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த முடியாத குழந்தைகள் பிற்கால வாழ்க்கையில் கவலை, மனச்சோர்வு அல்லது சமூக சிரமங்களுடன் போராடலாம்.அதற்கு பதிலாக என்ன செய்ய வேண்டும்குழந்தைகளின் உணர்வுகளைப் பற்றி வெளிப்படையாகப் பேசவும், தீர்ப்பு இல்லாமல் கேட்கவும் (மற்றும் குறுக்கீடு) கேட்கவும். ஆழ்ந்த சுவாசம், பத்திரிகை அல்லது நம்பகமான பெரியவரிடம் பேசுவது போன்ற உணர்ச்சிகளைச் சமாளிக்க ஆரோக்கியமான வழிகளை அவர்களுக்குக் கற்றுக் கொடுங்கள். வலுவான உறவுகள் மற்றும் சுயமரியாதையை வளர்ப்பதற்கு உணர்ச்சி விழிப்புணர்வு முக்கியமானது.முழுமையைத் துரத்துகிறதுபல பெற்றோர்கள் சரியானதாக இருக்க அழுத்தத்தை உணர்கிறார்கள் -ஒருபோதும் தவறுகளைச் செய்ய மாட்டார்கள், எப்போதும் சரியான பதிலை அறிந்து கொள்வது, எல்லாவற்றையும் குறைபாடற்ற முறையில் நிர்வகிப்பது.இனி ஏன் வேலை செய்யாது:பொதுவாக பரிபூரணவாதம் என்பது குழந்தைகள் மற்றும் பெரியவர்களுக்கு ஒரு குறைபாடுள்ள கருத்தாகும். இது மன அழுத்தம், குற்ற உணர்வு மற்றும் தோல்வி பயம் ஆகியவற்றிற்கு வழிவகுக்கும். குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோரைப் பார்ப்பதன் மூலம் கற்றுக்கொள்கிறார்கள், எனவே தவறுகளைப் பார்ப்பது மற்றும் அவர்களை எவ்வாறு கையாள்வது என்பது பின்னடைவு மற்றும் தகவமைப்புக்கு கற்பிக்கிறது.அதற்கு பதிலாக என்ன செய்ய வேண்டும்பெற்றோருக்குரியது ஒரு கற்றல் வளைவு என்பதை ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள், மேலும் அதன் சொந்த ஏற்ற தாழ்வுகள் இருக்கும். தவறுகளைச் செய்வது இயல்பானது மற்றும் வளர வாய்ப்பு என்று உங்கள் குழந்தைகளுக்கு அனுமதிக்கவும், சொல்லுங்கள். நேர்மையான, நெகிழ்வான, மற்றும் கனிவாக இருப்பது உங்கள் குழந்தைகளுக்கு ஒரு சிறந்த கற்றல் கருவியாகும்.உலகில் உள்ள எல்லாவற்றையும் போலவே, பெற்றோரும் கூட உருவாக வேண்டும். ஒரு முறை, உங்கள் குழந்தைகளிடமிருந்தும் சில மதிப்புகளைக் கற்றுக்கொள்வதில் தவறில்லை. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, கற்றல் ஒருபோதும் நிறுத்தக்கூடாது!
